Сістэматызацыя беларускіх фразеалагізмаў паводле пакладзеных у іх аснову ўяўленняў носьбітаў мовы

Abstract

У артыкуле даследуюцца беларускія саматычныя фразеалагічныя адзінкі, якія падзяляюцца на восем асноўных груп паводле пакладзеных у іх аснову ўяўленняў аб асаблівасцях жыцця, яго ўмоў, дзеянняў носьбіта мовы і яго асацыяцый: ФА, у аснове якіх адлюстроўваюцца ўяўленні носьбітаў мовы аб асаблівасцях побыту, культуры, паводзін, грамадскага і інш. жыцця беларусаў; ФА, матываваныя назіраннямі за мімікай, жэстамі, позамі, рухамі чалавека; ФА, заснаваныя на этыкетных устаноўках з мэтай завуаліраваць негатыўную, неэстэтычную сутнасць з’явы; ФА, якія звязаны з рытуальнымі дзеяннямі; ФА, якія ўяўляюць сабой праклёны, нядобразычлівыя пажаданні; ФА, утварэнне якіх звязана з назіраннямі носьбітаў мовы за паводзінамі звяроў, птушак, рыб, паўзуноў, насякомых; ФА, якія выражаюць імператыўны характар; ФА са спецыфічнымі ў іх складзе лексемамі, што з’яўляюцца вынікам самабытнасці гістарычнага развіцця беларусаў.