| dc.description.abstract | Кастрычніцкая рэвалюцыя 1917 г. азначала карэнны пералом у лесе ўcix народаў былой Расійскай Імперыі. Мяняліся сутнасныя асновы жыццядзейнасці грамадства ў палітычнай, эканамічнай, культурнай сферах, менталітэту, маральных i ідэалагічных арыенціраў. Адным з прыярытэтаў бальшавіцкага кіраўніцтва з'яўлялася стварэнне сістэмы органаў дзяржаўнай улады i кіравання на аснове новага, савецкага тыпу дэмакратыі, які падаваўся як праява сапраўднага народаўладдзя, што рэалізуецца з дапамогай прамога ўдзелу працоўных мас у кіраванні дзяржавай. Патрэбна было пераўтварыць гэтую тэарэтычную мадэль дзяржаўнага ладу ў канкрэтныя формы, улічваючы гістарычныя абставіны, ступень падтрымкі новай улады насельніцтвам i гатоўнасці членаў бальшавіцкай партыі кіраваць на месцах. Арганізацыйнай формай такога народаўладдзя станавіліся Саветы рабочых, чырвонаармейскіх i сялянскіх дэпутатаў як класавыя арганізацыі працоўнага народа, што i атрымала замацаванне ва ўcix савецкіх Канстытуцыях (як саюзных, так i рэспубліканскіх). | |
